 |
|
 |
|
Kitka
Młody kociak
Dołączył: 01 Lut 2006
Posty: 30
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: Zachutyń
|
|
 |
|
 |
|
 Wysłany: Śro 20:53, 01 Lut 2006 Temat postu: Norweskie leśne |
|
|
W Norwegii, prawdopodobnie w drodze doboru naturalnego, rozwinęła się forma kota żyjącego na swobodzie i przystosowana do tamtejszego ostrego klimatu.
Kot Norweski Leśny pochodzi z Europy północnej, gdzie do tej pory możemy je spotkać dziko żyjące. Często wspomina się o nim w mitologii skandynawskiej, zaś w połowie XIX wieku, stał się wdzięcznym bohaterem baśni, obdarzonym nadprzyrodzonymi zdolnościami.
W Norwegii i Szwecji zostały oficjalnie uznane przez krajowe związki w 1972 roku, a przez FIFe w 1976 roku.
Kot Norweski Leśny jest obecnie jedną z nielicznych naturalnych ras.
„Norweg” – to duży, muskularny kot o pięknym i dzikim wyglądzie. Futro kota jest grube i ciepłe z gęstym podszyciem i dłuższymi włosami chroniącymi przed nieprzyjazną pogodą. Posiada gruba kryzę – tj. kołnierz na szyi, który jest najbardziej wyraźny w porze zimowej. Ma „pędzelki” w uszach oraz duże poduszki łap z kępkami włosów między palcami, które pomagają mu utrzymać ciepło. Jego potężny i bardzo puszysty ogon, który często w ramach przyjaźni i zadowolenia eksponuje – unosząc go do góry, stanowi znak rozpoznawczy „Norwega”. Kot powinien posiadać mocną klatkę piersiową. Jest on bardzo dobrze umięśniony, ma grube i mocne łapy. Uwagę zwraca trójkątna głowa średniej wielkości z długim prostym nosem, oraz wysoko osadzonymi uszami. Ich oczy maja kształt „migdałów” i powinny być ustawione lekko skośnie – mogą mieć dowolny kolor, który powinien pasować do barwy futra. Rasa ta ma imponujące długie wąsy. Jego mocne pazury bez trudu umożliwiają mu wspinanie się po drzewach i skałach. Wiosną koty te „gubią” swą okrywę i wtedy zmieniają się w lekkie i szczupłe zwierzę, choć znakiem rozpoznawczym pozostaje jego znakomity ogon. Możliwe są wszystkie umaszczenia łącznie z bielą na brzuchu, łapach i piersi. Futro musi być czesane i szczotkowane.
Kot Norweski dobrze czuje się z ludźmi, ale potrzebuje przestrzeni. Najszczęśliwszy jest kiedy ma co robić – najchętniej łowić, którą sztukę opanował w stopniu doskonałym. Lubią pieszczoty tzn. drapanie pod brodą i głaskanie. Są przyjacielskie, a zarazem bardzo czujne, zachowują dystans do obcych. To zwierzęta inteligentne i bardzo komunikatywne. Gdy żyją z człowiekiem domagają się kontaktu z nim. Są żywe i wesołe, szybko się uczą. W kontaktach z innymi zwierzętami zaobserwowałam, że są bardzo ciekawe i przyjaźnie nastawione, jednakże w sytuacjach „gorących” potrafią udowodnić swoja siłę i odwagę.
Ostrzenie pazurów należy do jego codziennych „obowiązków”, dlatego gdy kot przebywa w domu, należy znaleźć, stworzyć i zabezpieczyć odpowiednie miejsce dla tych czynności.
Uwielbia spacery po lesie, wtedy właśnie możemy obserwować jego zwinność i inteligencję, między innymi wspaniałą umiejętność schodzenia z drzewa „głową w dół”. Interesuje go wszystko co dzieje się wokół niego, dlatego trzeba jego ciekawość zaspokajać, wtedy kot będzie się wspaniale rozwijał. Obowiązkiem właściciela „Norwega” jest codzienna rozmowa z kotem. Gdy tego dopilnujemy wyrośnie nam nowy członek rodziny i wspaniały kompan do zabaw. Trzeba pamiętać, że choć uwielbia pieszczoty, potrafi udowodnić, że jest niezależny i ma własną wolę – no cóż taka natura kocia! Ale dobrzy przyjaciele nie starają się dominować jeden nad drugim.
Kot Norweski Leśny to kot, który posiada wybitną inteligencję i spryt!
i 2 artykuł:
Pierwsze wzmianki o tych kotach występują już w norweskiej mitologii. W norweskich starych bajkach występują jako istoty czarodziejskie.
Są to koty bardzo zwinne, o wyostrzonych zmysłach. Mimo zamkniętych hodowli pozostają sprytnymi łowcami, przy czym są również bardzo ostrożne.
Ich tułów jest mocny i wydłużony, są długonogie. Mają duże, szeroko otwarte oczy. Uwagę przyciągają wyraźne pędzelki włosów na uszach oraz pomiędzy pazurkami. Należą do kotów półdługowłosych, przy czym futro letnie jest krótsze od zimowego. Włosy wokół szyi układają się w wyraźną kryzę, szczególnie zimą. Niezmienny pozostaje piękny "lisi" ogon.
Bardzo przywiązują się do swoich właścicieli, wobec których są wierne. Chętnie się bawią, łatwe w układaniu.
Kochają wycieczki do lasu, można z nimi spacerować podobnie jak z psem - bez uwięzi.
Są wdzięcznym i niekłopotliwym przyjacielem rodziny. Nieufne wobec obcych.
A teraz zdjęcia:
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Tyle mam nadzieję że to się przyda
Post został pochwalony 0 razy
|
|
FAQ 
